به انگشتانم که می نگرم به یادت می افتم ، چون عزیزانم انگشت شمارند

 .

 .

 .

 نمیدانم چرا چشمانم گاهی بی اختیار خیس می شوند ، می گویند حساسیت فصلی است ، آری من به فصل فصل این دنیای بی تو حساسم .

 .

 .

 .

 نفست باران است ، دل من تشنه ی باریدن ابر ، دل بی چتر مرا میهمان کن .

 .

 .

 .

 آسمونی رو دوست دارم که بارونش فقط واسه شستن غم های تو بباره .

 .

 .

 .

 شاد بودن بهترین انتقامیست که میتوان از لحظات سخت زندگی گرفت ، تمام لحظه هایت سرشار از شادی باد .

 .

 .

 .

 اینجا زمین است ، ساعت به وقت انسانیت خواب است ، دل عجب موجود سخت جانی است ! هزار بار تنگ میشود ، میشکند ، میسوزد ، میمیرد ! و باز هم میتپد .

 .

 .

 .

 نامه هایم که چراغ قلبت را روشن نکرد ! امشب تمامشان را بسوزان شاید بتوانی تنهایی ات را ببینی !

 .

 .

 .

 جای خالیت را نفس عمیق می کشم ، عطرت از تو باوفاتر است .

 .

 .

 .

 سنگهایی که به دیوار فراق تو زدم ، کعبه میشد من اگر خانه بنا می کردم .

 .

 .

 .

 از ما که گذشت ! ولی به دیگری موقتی بودنت را گوشزد کن تا از همان اول فکری به حال جای خالیت کند

 .

 .

 .

 من و یاد تو و یک سینه تنگ

 شبی تار و سه‌تاری خسته آهنگ

 کمی با چشمهایم مهربان باش

 مزن ای دوست بر آیینه‌ات سنگ . . .

 .

 .

 .

 خوش به حال آنکه قلبش مال توست

 حال و روزش هر نفس، احوال توست

 خوش به حال آنکه چشمانش تویی

 آرزوهایش همه آمال توست

 .

 .

 .

 رفتـن کسـی کـه لایـق نیسـت ... نـعمـت اسـت نـه فـاجـعه . . .

 .

 .

 .

 گرچه آلوده ی دنیای فریبم اما سینه ای پاک به پهنای صداقت دارم ،

 دل من عاطفه را می فهمد ، با کسی سبزتر از عشق رفاقت دارم . . .

 .

 .

 .

 بجز دستت ندارم یار دیگر / بجز آیینه بازی کار دیگر

 چو بستی چشم را آیینه بشکست / نگاهم کن فقط یک بار دیگر . . .

 .

 .

 .

 دلم غرق تماشا بود، رفتی / میان اشک و آه و دود رفتی

 کنار حسرتی دیرینه ماندم / بهار من، گل من، زود رفتی . . .

 .

 .

 .

 نکند یوسف عمرم رود از مصر خیالت / باز آواره ی تنهایی چاهم بکنی . . .

 .

 .

 .

 اگر چه عاشقی پر شور بودیم / به خود نزدیک و از هم دور بودیم

 شب و روز از جدایی می‌سرودیم / من و تو وصله‌ای ناجور بودیم . . .